Ewolucja istoty

Wszystko, co istnieje we Wszechświecie, może podlegać ewolucji – ale nie wszystko musi. W przypadku ludzi sprawa jest jasna: każdy z nas jest wielowymiarową istotą, która ewoluuje.

Ścieżek ewolucyjnych może być wiele, jednak prawie każdy człowiek podlega tzw. ewolucji oddolnej. W praktyce oznacza to, że wraz z doświadczeniami rośnie nasza świadomość. Mechanizm ten działa podobnie zarówno w obrębie jednego życia, jak i całego cyklu wielu żyć.

W ramach jednego życia ewolucja przejawia się głównie jako rozwój mądrości. Dojrzała osobowość staje się z wiekiem coraz bardziej świadoma i rozumiejąca.

Jako istoty dysponujemy wieloma życiami. Najprościej można to ująć tak: poprzez kolejne wcielenia przechodzimy od form prostych ku coraz bardziej złożonym. Można więc „zaczynać karierę” od kamienia czy kosmicznego pyłu, a kończyć na czystej świadomości wykraczającej poza materię.

Taka ewolucja przypomina sznurek z nawleczonymi koralikami. Każdy kolejny koralik łączy się z poprzednimi, tworząc coraz bogatszy wisiorek.

Z czasem jako istota uczymy się sprawniej dobierać kolejne wcielenia. Dzięki temu koraliki (życia) stają się ciekawsze, bardziej dopasowane i bardziej barwne. Nie każdy musi być większy czy bardziej zdobny, ale rosnący artysta istnienia naturalnie próbuje coraz to nowych form.

Duży koralik to złożona osobowość. Może być piękny, ale też delikatny i bardziej narażony na uszkodzenia. Jeśli zostanie dobrany bez wyczucia, może zaburzyć harmonię całego wisiorka.

Bez względu na to, jakim koralikiem jesteś w tym życiu, zawsze dążysz do tego, by twoja całość – wisiorek – była piękną formą.

Każda istota rozwija swój wisiorek na swój sposób. Jedni chcą najpierw testować kształty koralików, inni – kolory. Jeszcze inni dbają przede wszystkim o wytrzymałość. Są też tacy, którzy wolą spontaniczność i pozwalają, by nurt życia sam kształtował ich formę.

Nie ma jednej recepty. Jeśli chcesz świadomie rozwijać się jako artysta życia, zadaj sobie pytanie: jak ja budowałbym swój wisiorek?

Istota to zbiór potencjałów w określonej przestrzeni. Potencjały można rozumieć jako możliwości – wszystko to, co możesz poczuć, pomyśleć, zrobić, zbudować czy doświadczyć.

Ty jako istota ludzka obejmujesz wszystkie ludzkie możliwości. Ale jako cała istota jesteś czymś więcej – jesteś także tym, co może zrobić cały wisiorek z koralików, nie tylko pojedynczy koralik.

W artykule podstawowym wspomniałem, że rozwój osobowości to wzrastanie w mądrości. Na poziomie całej istoty rozwój oznacza wzrastanie w świadomości. Można wręcz powiedzieć: mądrość osobowości płynie z coraz lepszego połączenia z polem świadomości.

W potocznym rozumieniu świadomość utożsamia się z przytomnością: „człowiek świadomy wie, co się dzieje”. To użyteczna perspektywa, ale zbyt wąska.

W ujęciu metafizycznym świadomość to sposób, w jaki wyraża się jakość Wszechświata i potencjały istnienia.

Wyobraź sobie znów artystę tworzącego wisiorek. Na początku ma ogólny zamysł – jak ułożyć kolejne koraliki, jak rozwijać piękno. Z czasem odkrywa, że sama zabawa formą otwiera przed nim nowe jakości. Dostrzega relacje między koralikami, porównuje własny wisiorek z innymi, odkrywa coraz szersze możliwości wyrazu. To właśnie rozwój świadomości.

Jednak tak szerokie spojrzenie może być trudne dla nas, jako jednostkowych osobowości. Możemy utknąć w bezkresnych rozważaniach i nie realizować konkretnej drogi.

Mimo ogromnej różnorodności, ewolucję istoty (i człowieka) można sprowadzić do trzech głównych ścieżek:

1. Ścieżka wiedzy – celem jest rozumienie i wyciąganie wniosków z doświadczeń.
   • Istota dąży do poznania, a człowiek skupia się na nauce i refleksji. 
2. Ścieżka szczęścia – celem jest sama droga, doświadczanie radości istnienia.
   • Istota bawi się różnymi formami świadomości, człowiek czerpie z codzienności.
3. Ścieżka spełnienia – celem jest pełna realizacja potencjału.
   • Istota dąży do wyrażenia swoich możliwości, człowiek skupia się na celach i zadaniach.

Każdy z nas łączy w sobie wszystkie trzy ścieżki, ale zwykle jedna z nich staje się dominująca. Pozostałe wymagają świadomego wyboru i praktyki.

Ćwiczenie

Wyobraź sobie, że układasz wisiorek z koralików. Zadaj sobie pytania:

• Czy najważniejsze jest dla mnie zrozumienie, po co układam te koraliki?
  
• Czy największą wartość daje mi sama radość tworzenia?
  
• Czy przede wszystkim chcę ukończyć dzieło, realizując konkretny cel?

Twoje odpowiedzi podpowiedzą, która ścieżka rozwoju jest w tobie dominująca.